آذربایجانی، م. (1387). جزوۀ درسی روانشناسی دین، تدریسشده در ترم دوم، مقطع کارشناسی ارشد گروه روانشناسی. قم: مؤسسۀ آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
آقابابایی، ن. (1397). نقد پژوهش‌های علم عصب‌نگر در حوزۀ دین و معنویت. روانشناسی فرهنگی، 2، 81ـ104.
ابراهیمی دهشیری، م.ح.، و صالح‌زاده، م. (1395). ماهیت روانشناسی اسلامی، پیشینی یا پسینی؟. مطالعات اسلام و روانشناسی، 19، 135ـ155.
ابوترابی، ع.، و مصباح، ع. (1398). ضرورت تأسیس روانشناسی واحد در چارچوب رویکرد اسلامی. روانشناسی و دین، 45، 55ـ72.
آل اسحاق، م. ( 1369ش/1990). اسلام و روانشناسی. قم: بی‌نا.
باقری، خ. (1375). انسان بهمنزلۀ عامل: بحثی تطبیقی در پیش‌فرض‌های روانشناسی. روش‌شناسی علوم انسانی (حوزه و دانشگاه)، 9، 1ـ3.
باقری، خ. (1382). هویت علم دینی: نگاهی معرفت‌شناختی به نسبت دین با علوم انسانی. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
باقری، خ.، اسکندری، ح.، خسروی، ز.، و اکبری، م. (1374). پیش‌فرض‌های روانشناسی اسلامی. روش‌شناسی علوم انسانی، 5، 25ـ37.
بدری، م. (1400ق/ 1978). علماء النفس المسلمون فی جُحر الضبّ. المسلم المعاصر، 15 و 16، 105ـ124.
بستانی، م. (1404ق/ 1983). دراسات فی علم النفس الاسلامی. قم: مکتب الاعلام الاسلامی.
بن جخدل، س. ا. (1440ق/2018). علم النفس الإسلامی؛ سؤال التأهیل لا سؤال التأصیل. جیل العلوم الانسانیة والاجتماعیة. 39 ، 95ـ114.
بهرامی احسان، ﻫ.، اخوت، ا.ر.، و فیاض، ف. (1397). معناشناسی افسردگی از منظر قرآن. تهران: قرآن و اهل بیت.
بیگی ملک‌آبادی، ﻫ. (1391). بررسی و نقد رویکرد طه عبدالرحمن در اسلامیسازی علوم انسانی. ذهن، 50، 117ـ143.
پسندیده، ع. (1393). الگوی اسلامی شادکامی. قم: دارالحدیث.
توفیق السمالوطی، ن. م. (1401ق/1980). الإسلام و قضایا علم النفس الحدیث. المملکة العربیة السعودیه: دارالشروق.
حسینی، س. ا. (1364 ش/1985). بررسی مقدماتی اصول روانشناسی اسلامی. مشهد:آستان قدس رضوی.
حسینی، س. ع. ا. (1373). بحثی مقدماتی پیرامون «مبادی» دانش روانشناسی در اسلام. روانشناسی و علوم تربیتی،53، 137ـ148.
خسروپناه، ع. (1393). در جستوجوی علوم انسانی اسلامی. قم: دفتر نشر معارف.
رشاد، ع. (1390)، منطق طبقه‌بندی علوم انسانی. همایش تحول علوم انسانی.تهران: دانشگاه تهران.
رفیعی هنر، ح. (1395). روانشناسی مهار خویشتن با نگرش اسلامی. قم: مؤسسۀ آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
رفیعی هنر، ح.، جان‌بزرگی، م.، پسندیده، ع.، و رسول‌زاده طباطبایی،ک. (1393). تبیین سازۀ خودمهارگری بر اساس اندیشۀ اسلامی. روانشناسی و دین، 27، 5ـ26.
ریاضی، ح. (1360 ش/1981). آموزش و پرورش بر مبنای روانشناسی و روان‌کاوی اسلامی. تهران: گنجینه.
سعیدی، س. غ. (1329ش/1950). شخصیت انسان از نظر روانشناسی جدید و از لحاظ دین. فروغ علم، 7 و 8، 17ـ23 .
شجاعی، م. (1394). روانشناسی اسلامی (مبانی، تاریخچه و قلمرو). قم: مرکز المصطفی (ص).
شمشیری، ب. (1390). نقش فلسفه در ساخت و تولید روانشناسی اسلامی. روش‌ها و مدل‌های روان‌شناختی، 5، 31ـ44.
صاحب‌الزمانی، ن. (1354ش/ 1975). بازهم خدا یاانسان(2): درآمدی بر روانشناسی و جامعهشناسی آرمان‌ها. نگین، 111، 35ـ38.
الصبیح، ع. ب. (1428ق/ 2007). التأصیل الاسلامی لعلم النفس. جامعة الإمام محمد بن سعود الإسلامیة، 22، 469ـ506 .
الصبیح، ع. ب. (1432ق/ 2011) توظیف التأصیل الاسلامی لعلم النفس فی تدریس مقررات علم النفس. إسلامیة المعرفة، 56، 73ـ93.
عاطف الزین، س. (1413ق/1991). علم النفس: معرفة النفس الإنسانیة فی الکتاب والسنة. بیروت: دارالکتب اللبنانی.
عبدالحلیم، م. (1413ق/1991). نحو خطه منظمه و متکامله للتأصیل الاسلامی للدراسات النفسیه. اللقاء السنوی الخامس: التأصیل الاسلامی للتربیة و علم النفس. جامعة الملک سعود. المملکة العریة السعودیة.
عبدالفتاح، م. م. (1412ق/1990). نحو علم نفس اسلامی: العلاج النفسی فی ضوء الاسلام. الاسکندریه: الملتقى المصری للابداع و التنمیه.
عبدالکریم عثمان، م. (1384ق/ 1962). الدراسات النفسیه عند علماء المسلمین والغزالی بوجه خاص. القاهره: مکتبه وهبه.
عثمان النجاتی، م. (1422ق/2001). مدخل الی علم النفس الاسلامی. القاهره: دارالشروق.
عزالدین توفیق، م. (1418ق/1998). التأصیل الإسلامی للدراسات النفسیة: البحث فی النفس الإنسانیه و المنظور الإسلامی. القاهره: دارالسلام.
علی‌تبار فیروزجایی، ر. (1397). علم دینی: ماهیت و روش‌شناسی. قم: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
عواد، م. س. (1429ق/2008)، البحث السیکولوجی و التشریعی فی التراث العربی الإسلامی. الثقافة والتنمیة، 26، 159ـ179.
عوده، م.، و مرسی، ا. (1407ق /1986). الصحه النفسیه فی ضوء علم النفس و الاسلام. الکویت: دارالقلم.
عیسی، م. ر. ( 1985). به سوی اسلامیسازی روانشناسی. ترجمۀ ن. نوری (1385). حوزه و دانشگاه، 48، 77ـ108.
غروی، س.م. (1369). مکتب‌های روانشناسی و نقد آن. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
غروی، س.م. (1374). روشمندی و شرایط تحقیق در روانشناسی و خلأهای موجود در تدوین روانشناسی اسلامی. معرفت، 15، 84ـ89 .
غروی، س.م.، و آذربایجانی، م. (1391). نگاهی به روانشناسی اسلامی، تدوین ع. شیخ شجاعی، م. فرقانی، و ن. نوری. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه .
فداکار داورانی، ف.، برجعلی، ا.، اسمعیلی، م.، و باقری نوع‌پرست، خ. (1399). بررسی و ارزیابی ماهیتِ «چیستی» روانشناسی اسلامی در مطالعات منتسب به روانشناسی اسلامی. فرهنگ مشاوره و روان‌درمانی، 41، 1ـ26.
قطب، م. (1374ق/1952). الانسان بین المادیه و الاسلام. القاهره: دارالشروق.
قطب، م. (1385ق/1963). دراسات فی النفس الانسانیه. القاهره: دارالشروق.
کاویانی ارانی، م. (1377). پیشطرحی در باب تحقیق در روانشناسی اسلامی. معرفت، 27، 89ـ96.
کاویانی ارانی، م. (1397). دورنمایی از روانشناسی اسلامی به‌عنوان یک مکتب. مطالعات اسلام و روانشناسی، 23، 69ـ100.
کاویانی ارانی، م. (1398). روانشناسی در قرآن بنیان‌ها و کاربردها. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
لطفی، ح. (1380). روانشناسی اسلامی: آیا امکانپذیر است؟. روش‌شناسی علوم انسانی، 29، 4ـ34.
مصباح یزدی، م. (1392). رابطۀ علم و دین. تحقیق و نگارش ع. مصباح. قم: مؤسسۀ آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
نبوی، ل. (1390). مطالعۀ فلسفۀ علم با دو رویکرد پیشینی و پسینی. اطلاعات حکمت و معرفت، 63، 4ـ9.
نزارالعانی، م. (1429ق/2008). کتابشناسی (توصیفی ـ تحلیلی) اسلام و روانشناسی. ترجمۀ ب. رفیعی (1385). قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
نورعلیزاده، م. (1397). روش مدل‌یابی مفاهیم و سازه‌های روان‌شناختی از متون اسلامی (قرآن و حدیث). رسالۀ دکتری روانشناسی. قم: مؤسسۀ آموزشی پژوهشی امام خمینی.
ویسی، م. (1434ق/2012). بدایةحرکة التأصیل الإسلامی لعلم النفس. در دسترس: http://www.islahweb.org/
یزدی، م. (1345 ش/1966). روانشناسی اسلامی. مسجد اعظم، 12، 20ـ23.
Abdul Razak, M. A. , & Hisham, N. A. (2012). Islamic psychology and the call for Islamization of Modern Psychology. Journal of Islam in Asia, 9.156-183.
Abu-Raiya, H. (2012). Towards a systematic Qura'nic theory of personality. Mental Health, Religion & Culture, 15(3), 217-33.
Ajmal, M. (1974). An introduction to Muslim psychotherapy. Lahore, Pakistan: Symbol.
Al-Karam, C. Y. (2018). Islamic psychology: Towards a 21st century definition and conceptual framework. Journal of Islamic Ethics, 2(1-2), 97-109.
Baker, D. B. (Ed.). (2012). The Oxford handbook of the history of psychology: Global perspectives. Oxford University Press.
Brett, G. S. (1921). A history of psychology (Vol. 2). G. Allen, Limited.
Comer, R. J. (2015). Abnormal Psychology,9th. New York: Worth Publishers.
David, H. P., & Buchanan, J. (2003). International Psychology. In D.K. Freedheim (Ed.), History of psychology. (pp.509-533).New Jersey: John Wiley & Sons, Inc.
Farag , S. (2000). Arabs and Psychology-The Heritage. In A. E. Kazdin (Ed.). Encyclopedia of psychology. V.8 (PP.224-228). Washington, DC: American Psychological Association.
Greenwood, J. D. (2009). A conceptual history of psychology. McGraw‐Hill, Inc.
Hemmings, J. (2018). How Psychology Works: The Facts Visually Explained. Penguin. United States: DK Publishing.
Hendrix, J. S. (2015). Unconscious Thought in Philosophy and Psychoanalysis. Springer. US: Palgrave Macmillan.
Hergenhahn, B. R., & Henley, T. B. (2014). An Introduction to the History of Psychology, Seventh Edition. Wadsworth, Cengage Learning, Inc.
Hussain, S. (1984). Islamic Psychology. In Proceedings of the Third International Seminar on Islamic Thought (pp. 13-22). Kuala Lumpur, Malaysia: International Institute of Islamic Thought.
Husain, A. (2006). Islamic psychology: Emergence of a new field. New Delhi: Global Vision Publishing House.
Hwang, Kuo Hwang. (2011). Foundations of Chinese psychology: Confucian social relations (Vol. 1). Springer Science & Business Media.
Kaplick, P. M., & Skinner, R. (2017). The evolving Islam and Psychology movement. European Psychologist, 22(3), 198.
Kaplick, P. M., Chaudhary, Y., Hasan, A., Yusuf, A., & Keshavarzi, H. (2019). An interdisciplinary framework for Islamic cognitive theories. Zygon®, 54(1), 66-85.
Kaplick, P. M. (2019). A preliminary compilation of texts in Islamic Psychology. Project IP Literature Database, Islam and Psychology Research Group: Islamic Association of Social and Educational Professions (Germany). Available in: https://www.researchgate.net/publication/334736735.
Kaplick, P. M., & Rüschoff, I. (2018). Islam und Psychologie in Großbritannien, den USA und Deutschland: Gegenwart und Zukunft von institutionellen Strukturen muslimischer Psychologen. Wege zum Menschen, 70(1), 78-88.
Landauer, S. (1876). Die Psychologie des Ibn Sina. Zeitschrift der deutschen morgenländischen Gesellschaft, 29(3/4), 335-418.
Long, W. (2014). Critical reflections on the Islamicisation of psychology. Revelation and Science, 4(1), 14-19.
Macdonald, D. B. (1909). The religious attitude and life in Islam: being the Haskell lectures on comparative religion delivered before the University of Chicago in 1906. University of Chicago Press.
Moughrabi, F. (2000). ISLAM AND PSYCHOLOGY, In A. E. Kazdin (Ed.). Encyclopedia of psychology.V.8 (PP.366-368). Washington, DC: American Psychological Association. Wadsworth: Cengage Learning.
Naquib al-Attas, S. M. (1978). Islam and Secularism. Kuala Lumpur.
Nelson, J. M. (2009). Psychology, religion, and spirituality. Springer Science & Business Media.
Sahin, A. (2013). Reflections on the Possibility of an Islamic Psychology. Archive for the Psychology of Religion, 35(3), 321-335.
Servier, A. (1924). Islam and the Psychology of the Musulman. London, Chapman and Hall Ltd.
Soares, C. B., Hoga, L. A. K., Peduzzi, M., Sangaleti, C., Yonekura, T., & Silva, D. R. A. D. (2014). Integrative review: concepts and methods used in nursing. Revista da Escola de Enfermagem da USP, 48(2), 335-345.
Taeschner, F. (1912). Die Psychologie Qazwînis. Inaugural-Dissertation. KÖNIGL. CHRISTIAN-ALBRECHTS-UNIVERSITÄT ZU KIEL.
Walsh, D., & Downe, S. (2005). Meta‐synthesis method for qualitative research: a literature review. Journal of advanced nursing, 50(2), 204-211.
)
