آقامحمدیان شعرباف، ح.، سپهری شاملو، ز.، و لامعی، بی بی عفت (1393). بررسی ارتباط ساختار انگیزشی و اهمالکاری تحصیلی در دانشجویان کارشناسی شاهد دانشگاه فردوسی مشهد. پژوهشهای روانشناسی بالینی و مشاوره، 4(7)، 55 ـ70.
برزگر بفرویی، ک.، و عارفمنش، م. (1398). نقش ابعاد چشمانداز زمان و عوامل شخصیتی در اهمالکاری تحصیلی دانشجویان دانشگاه یزد. پژوهش در یادگیری آموزشگاهی و مجازی، 7 (1)، 59 ـ 68.
بساکنژاد، س. (1388). رابطۀ حرمت خود، کمال‌گرایی و خودشیفتگی با خودناتوانسازی گروهی از دانشجویان. روانشناسی، 1 (13)، 69 ـ84.
بیتا، م. (1397). پیشبینی رضایت از زندگی بر اساس ویژگیهای شخصیتی و مکانیسمهای دفاعی. مطالعات زنان، 16 (1)، 111ـ150.
تمناییفر، م.ر.، و قاسمی، ا. (1396). تبیین اهمالکاری تحصیلی بر اساس صفات شخصیت و مهارت مدیریت زمان. راهبردهای شناختی در یادگیری، 5 (8)، 233ـ244.
جزایری، س.، اصغرنژاد فرید، ع.ا.، و خاقانی، م. (1398). مقایسۀ عوامل شخصیتی و دینداری درونی و بیرونی در نوجوانان با و بدون رفتارهای پرخطر. روانشناسی فرهنگی، 3 (2)، 54 ـ71.
جوکار، ب.، و دلاورپور، م. (1386). رابطۀ تعللورزی آموزشی با اهداف پیشرفت. اندیشههای نوین تربیتی، 3 (4 و 3)، 61 ـ80.
حیدری، م.، خداپناهی، م.ک.، و دهقانی، م. (1388). بررسی ویژگیهای روانسنجی مقیاس خودناتوانسازی. تحقیقات علوم و رفتاری، 7(2)، 97ـ106.
دانشگر سلوکلوئی، ر. (1395). بررسی رابطۀ پنج عامل بزرگ شخصیت با اهمالکاری تحصیلی: نقش واسطهای خودتنظیمی تحصیلی در دانشآموزان دورۀ متوسطۀ دوم آموزش و پرورش شهرستان مرودشت. پایاننامۀ کارشناسی ارشد. گروه علوم تربیتی. دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی. دانشگاه پیام نور.
دلشاد، م.، و حسین چاری، م. (1392). پنج عامل بزرگ شخصیت و تعللورزی آموزشی در دانشجویان. شخصیت و تفاوتهای فردی، 2(3)، 17ـ32.
رحیمی قزاان، ا. (1395). تبیین اهمالکاری تحصیلی بر اساس کمال‌گرایی و ویژگیهای شخصیتی با توجه به نقش واسطهگری خودناتوانسازی در دانشجویان. پایاننامۀ کارشناسی ارشد. گروه روانشناسی. دانشکدۀ علوم انسانی دانشگاه کاشان.
رئوف، ک. (1395). مدل‌یابی تأثیر کمال‌گرایی بر اهمالکاری تحصیلی با بررسی نقش واسطهای خودکار آمدی تحصیلی، عزت نفس و خودناتوانسازی تحصیلی. پایاننامۀ کارشناسی ارشد. گروه روانشناسی تربیتی. دانشکدۀ علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه الزهرا.
رئوف، ک.، خادمی اشکذری، م.، و نقش، ز. (1397). رابطۀ کمال‌گرایی با اهمالکاری تحصیلی: نقش واسطهای متغیرهای خودکارآمدی تحصیلی، عزت نفس و خودناتوانسازی تحصیلی. اندیشههای نوین تربیتی، 15 (1)، 207ـ236.
سلطاننژاد، س.، سعدیپور، ا.، و اسدزاده، ح. (1394). رابطۀ سبکهای فرزندپروری ادارکشده با اهمالکاری و خودناتوانسازی. روانشناسی تربیتی، 11(38)، 1ـ22.
سورینژاد، م.، فرهادی، م.، وکردنوقابی، ر. (1395). تبیین اهمالکاری تحصیلی دانشآموزان بر اساس ویژگیهای شخصیتی و سبکهای فرزندپروری. خانواده و پژوهش، 12 (29)، 7ـ25.
شهبازیان خونیق، آ.، صمیمی، ز.، و فرید، ا. (1396). رابطۀ اعتیاد به اینترنت و جهتگیری مذهبی با اهمالکاری تحصیلی دانشجویان با توجه به جنسیت، پژوهش های تربیتی، 33، 30ـ 15.
شهنی ییلاق، م. سواری، ک. بشلیده، ک. (1388). ارتباط مدیریت زمان و خود اثر بخشی ادراک شده با اهمال کاری تحصیلی. روانشناسی تربیتی، 5 (14)، 100ـ114.
شیبانی، ب. (1392). نقش واسطهگری خودکارآمدی بین کمال‌گرایی و اهمالکاری تحصیلی. پایاننامۀ کارشناسی ارشد. گروه روانشناسی. دانشکدۀ علوم تربیتی و روانشناسی. دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت.
شیخالاسلامی، ع. (1395). پیشبینی اهمالکاری تحصیلی بر اساس راهبردهای شناختی، راهبردهای فراشناختی و اضطراب امتحان در دانشجویان. راهبردهای شناختی در یادگیری، 4(6)، 81 ـ102.
عاشوری، ا. (1393). بررسی رابطۀ ویژگیهای شخصیتی، سبکهای هویت و تعهد با اهمالکاری تحصیلی در دانشآموزان. پایاننامۀ کارشناسی ارشد. دانشکدۀ علوم انسانی. دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی.
عبدی زرین، س.، اکبرزاده، م.، و مصطفوی، م. (1398). نقش تنظیم هیجانی و فرسودگی تحصیلی در پیشبینی اهمالکاری تحصیلی در دانشجویان دانشگاه اصفهان. روانشناسی فرهنگی، 3 (1)، 175ـ192.
کاظمی، ف.، بدری گرگری، ر.، و عبداللهی، ف. (1394). رابطۀ کمال‌گرایی، وسواس بیاختیاری اعمال و ویژگیهای شخصیتی با تعللورزی دانشجویان دانشگاه مدنی آذربایجان. مطالعات روانشناختی، 11(2)، 25ـ46.
گروسی فرشی، ت. (1380). رویکردی نوین در ارزیابی شخصیت (کاربرد تحلیل عاملی در مطالعات شخصیت). تبریز: دانیال و جامعهپژوه.
محسنزاده، ف.، جهانبخشی، ز.، کشاورز افشار، ح.، افطاری، ش.، وگودرزی، ر. (1394). نقش ترس از شکست و ویژگیهای شخصیتی در پیشبینی اهمالکاری تحصیلی دانشآموزان. روانشناسی مدرسه، 5(2)، 92ـ 108.
مرادی، م.، فتحی، د.، غریبزاده، ر.، و فائیدفر، ز. (1395). مقایسۀ فرسودگی تحصیلی، اهمالکاری تحصیلی و احساس تنهایی در دانشآموزان با و بدون ناتوانی یادگیری. مجلۀ پزشکی ارومیه، 27(3)، 248ـ256.
مشتاقی، س.، و مؤیدفر، ه. (1396). نقش مؤلفههای سرمایۀ روانشناختی (امید، خوشبینی، تابآوری و خودکارآمدی) و جهتگیری اهداف پیشرفت در پیشبینی اهمالکاری تحصیلی دانشجویان. راهبرد های شناختی در یادگیری، 5 (7)، 61 ـ 78.
مشحونی، ش. (1396). رابطۀ بین انگیزش تحصیلی و خودکارآمدی و کمال‌گرایی با اهمالکاری تحصیلی. پایاننامۀ کارشناسی ارشد. گروه روانشناسی. دانشکدۀ روانشناسی تربیتی. دانشگاه پیام نور تبریز.
میزانی، ش. (1393). رابطۀ نیاز‌های روانشناختی و خودتنطیمی یادگیری با اهمالکاری تحصیلی. پایاننامۀ کارشناسی ارشد. گروه روانشناسی تربیتی. دانشکدۀ علوم تربیتی و روانشناسی. دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت.
نصری، ص.، دماوندی، م. ا.، و عاشوری، ا. (1393). پیشبینی اهمالکاری تحصیلی بر اساس ویژگیهای شخصیتی، سبکهای هویت و تعهد. شخصیت و تفاوتهای فردی، 3(4)، 1ـ17.
نفر شلمزاری، ح. (1395). اثر واسطهای استرس تحصیلی در رابطۀ بین ویژگیهای شخصیت و خلاقیت با اهمالکاری. پایاننامۀ کارشناسی ارشد. گروه روانشناسی. دانشکدۀ علوم انسانی. دانشگاه شهید باهنر.
نقدی، ن. (1396). نقش واسطهای خودکارآمدی در رابطه بین باورهای فراشناختی و اهمالکاری تحصیلی در دانشآموزان ا‌آالبا‌آموزان. پایاننامۀ کارشناسی ارشد. گروه مشاوره. دانشکدۀ علوم تربیتی و روانشناسی. دانشگاه آزاد اسلامی مرودشت.
هاشمی رزینی، ه.، موسویپناه، م.، و شیری، م. (1395). رابطۀ جهتگیری اهداف پیشرفت و باورهای انگیزشی با اهمالکاری و خودناتوانسازی تحصیلی دانشآموزان. مطالعات آموزشی و آموزشگاهی، 3(11)، 67 ـ 79.
Axel Grund, S. F. (2018).Understanding procrastination: A motivational approach..Personality and Individual Differences, 121(15), 120-130
Balkis , M., & Duru , E. (2009). Prevalece of academic procrastination. Behavior among pre service teacher , and its Relationship with demographics and individval preferences. Journal of theory and practice in education article, 5(1), 18-32.
Berglas, S., & Jones, E. E. (1978). Drug choice as a self-handicapping strategy in response to noncontingent success. Journal of Personality and Social Psychology, 36(4), 405.
Chu, A.C., & Choi, J. N. (2005). Rethinking procrastination: Positive effects of active procrastination behavior on attitudes and performance. Journal of Social Psychology, 145, 245-264.
Costa, P. T. Jr., & McCrae, R. R. (1992). NEO PI-R Professional Manual. Odessa. FL: Psychological Assessment Resources, Inc.
Ferrari, J. R. (2001). Procrastination as self-regulation failure of performance: Effects of cognitive load, self awareness, and time limits on working best under pressure. European Journal of Personality, 15(5), 391-406.
Kağan, M., Çakır, O., İlhan, T., & Kandemir, M. (2010). The explanation of the academic procrastination behaviour of university students with perfectionism, obsessive compulsive and five factor personality traits. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 2(2), 2121-2125.
Karatas, H. (2015). Correlation among academic procrastination, personality traits, and academic achievement. Anthropologist, 20(1), 2.
Kim, S., Fernandez, S., & Terrier, L. (2017). Procrastination, personality traits, and academic performance: When active and passive procrastination tell a different story. Personality and Individual Differences, 108, 154-157.
Lai, C. S., Badayai, A. R., Chandrasekaran, K., Lee, S. Y., & Kulasingam, R. (2015). An exploratory study on personality traits and procrastination among university students. American Journal of Applied Psychology, 4(3-1), 21-26.
Lee, D. G., Kelly, K. R., & Edwards, J. K. (2006). A closer look at the relationships among trait procrastination, neuroticism, and conscientiousness. Personality and Individual Differences, 40(1), 27-37.
Lee, E. (2005). The relationship of motivation and flow experience to academic procrastination in university students. The Journal of Genetic Psychology, 166(1), 5-15.
Milgram N., & Tenne, R. (2000). Personality Correlates of Decisional and Task Avoidant Procrastination. European Journal of Personality, 14, 141-156.
Özer, B., Demir, A., & Ferrari, J. (2009) Exploring Academic Procrastination among Turkish Students: Possible Gender Differences in Prevalence and Reasons. The Journal of Social Psychology, 149(2), 241-257.
Rabin, L. A., Fogel, J., & Nutter-Upham, K. E. (2011). Academic procrastination in college students: The role of self-reported executive function. Journal of clinical and experimental neuropsychology, 33(3), 344-357.
Rhodewalt, F., & Fairfield, M. (1991). Claimed self-handicaps and the self-handicapper: on the relation of reductions in intended effort to performance. Jornal of reaserch personality, 25, 402-417.
Solomon, L. J., & Rothblum, E. D. (1994). Procrastination Assessment Scale-Students (PASS). In J. Fischer and K. Corcoran (Eds.) Measure for Clinical Practice, 2, 446-452. New York: The Free Press.
Steel, P. (2007). The Nature of Procrastination: A Meta-Analitytic and Theorical Review of Quintessential Self-Regulatin failure. Psychological Bulleetin, 133, 65-94.
Thompson, T. (2004). Failure-avoidance: parenling,the achievement environment of the home and strategies for reduction. Learning and Instruction, 14, 3-26.
Tuckman, B., & Sexton, T. (1989, April). Effects of relative feedback in overcoming procrastination on academic tasks. Paper given at the meeting of the American Psychological Association, New Orleans, LA.
Want, J., & Kleitman, S. (2006). Imposter phenomenon and self-handicapping: Links with parenting styles and self-confidence. Personality and individual differences, 40(5), 961-971.
Warmer, S., & Moore. S. (2004). Excuses, excuse: self-handicapping in an Australian adolescent sample. Jornal of Youth and adolescence, 33(4), 271.
Weber, M., & Huebner, E. S. (2015). Early adolescents personality and life satisfaction among adolescent in Hong Kong. Social indicators research, 125 (3), 1035-1051.
Yazıcı, H., & Bulut, R. (2015). Investigation into the Academic Procrastination of Teacher Candidates’ Social Studies with Regard to their Personality Traits. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 174, 2270-2277.
Ziegler, N., & Opdenakker, M. C. (2018). The development of academic procrastination in first year secondary education students: The link with metacognitive self-regulation, self-efficacy, and effort regulation. Learning and Individual Differences, 64, 71-82.
آقامحمدیان شعرباف، ح.، سپهری شاملو، ز.، و لامعی، بی بی عفت (1393). بررسی ارتباط ساختار انگیزشی و اهمالکاری تحصیلی در دانشجویان کارشناسی شاهد دانشگاه فردوسی مشهد. پژوهشهای روانشناسی بالینی و مشاوره، 4(7)، 55ـ70.
برزگر بفرویی، ک.، و عارفمنش، م. (1398). نقش ابعاد چشمانداز زمان و عوامل شخصیتی در اهمالکاری تحصیلی دانشجویان دانشگاه یزد. پژوهش در یادگیری آموزشگاهی و مجازی، 7 (1)، 59ـ68.
بساکنژاد، س. (1388). رابطۀ حرمت خود، کمال‌گرایی و خودشیفتگی با خودناتوانسازی گروهی از دانشجویان. روانشناسی، 1 (13)، 69ـ84.
بیتا، م. (1397). پیشبینی رضایت از زندگی بر اساس ویژگیهای شخصیتی و مکانیسمهای دفاعی. مطالعات زنان، 16 (1)، 111ـ150.
تمناییفر، م.ر.، و قاسمی، ا. (1396). تبیین اهمالکاری تحصیلی بر اساس صفات شخصیت و مهارت مدیریت زمان. راهبردهای شناختی در یادگیری، 5 (8)، 233ـ244.
جزایری، س.، اصغرنژاد فرید، ع.ا.، و خاقانی، م. (1398). مقایسۀ عوامل شخصیتی و دینداری درونی و بیرونی در نوجوانان با و بدون رفتارهای پرخطر. روانشناسی فرهنگی، 3 (2)، 54ـ71.
جوکار، ب.، و دلاورپور، م. (1386). رابطۀ تعللورزی آموزشی با اهداف پیشرفت. اندیشههای نوین تربیتی، 3 (4 و 3)، 61ـ80.
حیدری، م.، خداپناهی، م.ک.، و دهقانی، م. (1388). بررسی ویژگیهای روانسنجی مقیاس خودناتوانسازی. تحقیقات علوم و رفتاری، 7(2)، 97ـ106.
دانشگر سلوکلوئی، ر. (1395). بررسی رابطۀ پنج عامل بزرگ شخصیت با اهمالکاری تحصیلی: نقش واسطهای خودتنظیمی تحصیلی در دانشآموزان دورۀ متوسطۀ دوم آموزش و پرورش شهرستان مرودشت. پایاننامۀ کارشناسی ارشد. گروه علوم تربیتی. دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی. دانشگاه پیام نور.
دلشاد، م.، و حسین چاری، م. (1392). پنج عامل بزرگ شخصیت و تعللورزی آموزشی در دانشجویان. شخصیت و تفاوتهای فردی، 2(3)، 17ـ32.
رحیمی قزاان، ا. (1395). تبیین اهمالکاری تحصیلی بر اساس کمال‌گرایی و ویژگیهای شخصیتی با توجه به نقش واسطهگری خودناتوانسازی در دانشجویان. پایاننامۀ کارشناسی ارشد. گروه روانشناسی. دانشکدۀ علوم انسانی دانشگاه کاشان.
رئوف، ک. (1395). مدل‌یابی تأثیر کمال‌گرایی بر اهمالکاری تحصیلی با بررسی نقش واسطهای خودکار آمدی تحصیلی، عزت نفس و خودناتوانسازی تحصیلی. پایاننامۀ کارشناسی ارشد. گروه روانشناسی تربیتی. دانشکدۀ علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه الزهرا.
رئوف، ک.، خادمی اشکذری، م.، و نقش، ز. (1397). رابطۀ کمال‌گرایی با اهمالکاری تحصیلی: نقش واسطهای متغیرهای خودکارآمدی تحصیلی، عزت نفس و خودناتوانسازی تحصیلی. اندیشههای نوین تربیتی، 15 (1)، 207ـ236.
سلطاننژاد، س.، سعدیپور، ا.، و اسدزاده، ح. (1394). رابطۀ سبکهای فرزندپروری ادارکشده با اهمالکاری و خودناتوانسازی. روانشناسی تربیتی، 11(38)، 1ـ22.
سورینژاد، م.، فرهادی، م.، وکردنوقابی، ر. (1395). تبیین اهمالکاری تحصیلی دانشآموزان بر اساس ویژگیهای شخصیتی و سبکهای فرزندپروری. خانواده و پژوهش، 12 (29)، 7ـ25.
شهبازیان خونیق، آ.، صمیمی، ز.، و فرید، ا. (1396). رابطۀ اعتیاد به اینترنت و جهتگیری مذهبی با اهمالکاری تحصیلی دانشجویان با توجه به جنسیت، پژوهش های تربیتی، 33، 30ـ15.
شهنی ییلاق، م. سواری، ک. بشلیده، ک. (1388). ارتباط مدیریت زمان و خود اثر بخشی ادراک شده با اهمال کاری تحصیلی. روانشناسی تربیتی، 5 (14)، 100ـ114.
شیبانی، ب. (1392). نقش واسطهگری خودکارآمدی بین کمال‌گرایی و اهمالکاری تحصیلی. پایاننامۀ کارشناسی ارشد. گروه روانشناسی. دانشکدۀ علوم تربیتی و روانشناسی. دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت.
شیخالاسلامی، ع. (1395). پیشبینی اهمالکاری تحصیلی بر اساس راهبردهای شناختی، راهبردهای فراشناختی و اضطراب امتحان در دانشجویان. راهبردهای شناختی در یادگیری، 4(6)، 81ـ102.
عاشوری، ا. (1393). بررسی رابطۀ ویژگیهای شخصیتی، سبکهای هویت و تعهد با اهمالکاری تحصیلی در دانشآموزان. پایاننامۀ کارشناسی ارشد. دانشکدۀ علوم انسانی. دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی.
عبدی زرین، س.، اکبرزاده، م.، و مصطفوی، م. (1398). نقش تنظیم هیجانی و فرسودگی تحصیلی در پیشبینی اهمالکاری تحصیلی در دانشجویان دانشگاه اصفهان. روانشناسی فرهنگی، 3 (1)، 175ـ192.
کاظمی، ف.، بدری گرگری، ر.، و عبداللهی، ف. (1394). رابطۀ کمال‌گرایی، وسواس بیاختیاری اعمال و ویژگیهای شخصیتی با تعللورزی دانشجویان دانشگاه مدنی آذربایجان. مطالعات روانشناختی، 11(2)، 25ـ46.
گروسی فرشی، ت. (1380). رویکردی نوین در ارزیابی شخصیت (کاربرد تحلیل عاملی در مطالعات شخصیت). تبریز: دانیال و جامعهپژوه.
محسنزاده، ف.، جهانبخشی، ز.، کشاورز افشار، ح.، افطاری، ش.، وگودرزی، ر. (1394). نقش ترس از شکست و ویژگیهای شخصیتی در پیشبینی اهمالکاری تحصیلی دانشآموزان. روانشناسی مدرسه، 5(2)، 92ـ108.
مرادی، م.، فتحی، د.، غریبزاده، ر.، و فائیدفر، ز. (1395). مقایسۀ فرسودگی تحصیلی، اهمالکاری تحصیلی و احساس تنهایی در دانشآموزان با و بدون ناتوانی یادگیری. مجلۀ پزشکی ارومیه، 27(3)، 248ـ256.
مشتاقی، س.، و مؤیدفر، ه. (1396). نقش مؤلفههای سرمایۀ روانشناختی (امید، خوشبینی، تابآوری و خودکارآمدی) و جهتگیری اهداف پیشرفت در پیشبینی اهمالکاری تحصیلی دانشجویان. راهبرد های شناختی در یادگیری، 5 (7)، 61ـ78.
مشحونی، ش. (1396). رابطۀ بین انگیزش تحصیلی و خودکارآمدی و کمال‌گرایی با اهمالکاری تحصیلی. پایاننامۀ کارشناسی ارشد. گروه روانشناسی. دانشکدۀ روانشناسی تربیتی. دانشگاه پیام نور تبریز.
میزانی، ش. (1393). رابطۀ نیاز‌های روانشناختی و خودتنطیمی یادگیری با اهمالکاری تحصیلی. پایاننامۀ کارشناسی ارشد. گروه روانشناسی تربیتی. دانشکدۀ علوم تربیتی و روانشناسی. دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت.
نصری، ص.، دماوندی، م. ا.، و عاشوری، ا. (1393). پیشبینی اهمالکاری تحصیلی بر اساس ویژگیهای شخصیتی، سبکهای هویت و تعهد. شخصیت و تفاوتهای فردی، 3(4)، 1ـ17.
نفر شلمزاری، ح. (1395). اثر واسطهای استرس تحصیلی در رابطۀ بین ویژگیهای شخصیت و خلاقیت با اهمالکاری. پایاننامۀ کارشناسی ارشد. گروه روانشناسی. دانشکدۀ علوم انسانی. دانشگاه شهید باهنر.
نقدی، ن. (1396). نقش واسطهای خودکارآمدی در رابطه بین باورهای فراشناختی و اهمالکاری تحصیلی در دانشآموزان ا‌آالبا‌آموزان. پایاننامۀ کارشناسی ارشد. گروه مشاوره. دانشکدۀ علوم تربیتی و روانشناسی. دانشگاه آزاد اسلامی مرودشت.
هاشمی رزینی، ه.، موسویپناه، م.، و شیری، م. (1395). رابطۀ جهتگیری اهداف پیشرفت و باورهای انگیزشی با اهمالکاری و خودناتوانسازی تحصیلی دانشآموزان. مطالعات آموزشی و آموزشگاهی، 3(11)، 67ـ79.
Axel Grund, S. F. (2018).Understanding procrastination: A motivational approach..Personality and Individual Differences, 121(15), 120-130
Balkis , M., & Duru , E. (2009). Prevalece of academic procrastination. Behavior among pre service teacher , and its Relationship with demographics and individval preferences. Journal of theory and practice in education article, 5(1), 18-32.
Berglas, S., & Jones, E. E. (1978). Drug choice as a self-handicapping strategy in response to noncontingent success. Journal of Personality and Social Psychology, 36(4), 405.
Chu, A.C., & Choi, J. N. (2005). Rethinking procrastination: Positive effects of active procrastination behavior on attitudes and performance. Journal of Social Psychology, 145, 245-264.
Costa, P. T. Jr., & McCrae, R. R. (1992). NEO PI-R Professional Manual. Odessa. FL: Psychological Assessment Resources, Inc.
Ferrari, J. R. (2001). Procrastination as self-regulation failure of performance: Effects of cognitive load, self awareness, and time limits on working best under pressure. European Journal of Personality, 15(5), 391-406.
Kağan, M., Çakır, O., İlhan, T., & Kandemir, M. (2010). The explanation of the academic procrastination behaviour of university students with perfectionism, obsessive compulsive and five factor personality traits. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 2(2), 2121-2125.
Karatas, H. (2015). Correlation among academic procrastination, personality traits, and academic achievement. Anthropologist, 20(1), 2.
Kim, S., Fernandez, S., & Terrier, L. (2017). Procrastination, personality traits, and academic performance: When active and passive procrastination tell a different story.Personality and Individual Differences, 108, 154-157.
Lai, C. S., Badayai, A. R., Chandrasekaran, K., Lee, S. Y., & Kulasingam, R. (2015). An exploratory study on personality traits and procrastination among university students. American Journal of Applied Psychology, 4(3-1), 21-26.
Lee, D. G., Kelly, K. R., & Edwards, J. K. (2006). A closer look at the relationships among trait procrastination, neuroticism, and conscientiousness. Personality and Individual Differences, 40(1), 27-37.
Lee, E. (2005). The relationship of motivation and flow experience to academic procrastination in university students. The Journal of Genetic Psychology, 166(1), 5-15.
Milgram N., & Tenne, R. (2000). Personality Correlates of Decisional and Task Avoidant Procrastination. European Journal of Personality, 14, 141-156.
Özer, B., Demir, A., & Ferrari, J. (2009) Exploring Academic Procrastination among Turkish Students: Possible Gender Differences in Prevalence and Reasons. The Journal of Social Psychology, 149(2), 241-257.
Rabin, L. A., Fogel, J., & Nutter-Upham, K. E. (2011). Academic procrastination in college students: The role of self-reported executive function. Journal of clinical and experimental neuropsychology, 33(3), 344-357.
Rhodewalt, F., & Fairfield, M. (1991). Claimed self-handicaps and the self-handicapper: on the relation of reductions in intended effort to performance. Jornal of reaserch personality, 25, 402-417.
Solomon, L. J., & Rothblum, E. D. (1994). Procrastination Assessment Scale-Students (PASS). In J. Fischer and K. Corcoran (Eds.) Measure for Clinical Practice, 2, 446-452. New York: The Free Press.
Steel, P. (2007). The Nature of Procrastination: A Meta-Analitytic and Theorical Review of Quintessential Self-Regulatin failure. Psychological Bulleetin, 133, 65-94.
Thompson, T. (2004). Failure-avoidance: parenling,the achievement environment of the home and strategies for reduction. Learning and Instruction, 14, 3-26.
Tuckman, B., & Sexton, T. (1989, April). Effects of relative feedback in overcoming procrastination on academic tasks. Paper given at the meeting of the American Psychological Association, New Orleans, LA.
Want, J., & Kleitman, S. (2006). Imposter phenomenon and self-handicapping: Links with parenting styles and self-confidence. Personality and individual differences, 40(5), 961-971.
Warmer, S., & Moore. S. (2004). Excuses, excuse: self-handicapping in an Australian adolescent sample. Jornal of Youth and adolescence, 33(4), 271.
Weber, M., & Huebner, E. S. (2015). Early adolescents personality and life satisfaction among adolescent in Hong Kong. Social indicators research, 125 (3), 1035-1051.
Yazıcı, H., & Bulut, R. (2015). Investigation into the Academic Procrastination of Teacher Candidates’ Social Studies with Regard to their Personality Traits. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 174, 2270-2277.
Ziegler, N., & Opdenakker, M. C. (2018). The development of academic procrastination in first year secondary education students: The link with metacognitive self-regulation, self-efficacy, and effort regulation. Learning and Individual Differences, 64, 71-82.
)
